Παρασκευή, 4 Ιουλίου 2014.- Πολλά παιδιά διαγιγνώσκονται με Διαταραχή Υπερκινητικότητας Ελλειμματικής Προσοχής (ADHD). Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό φτάνει το 11% του παιδικού πληθυσμού της σχολικής ηλικίας. Παρόλο που πολλά από αυτά τα παιδιά καταλήγουν να ξεπερνούν τη διαταραχή πριν φθάσουν στην ηλικία της πλειοψηφίας, κάποια δεν πετύχουν. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών περίπου 10 εκατομμύρια ενήλικες έχουν μια διάγνωση της Διαταραχής Υπερκινητικότητας Ελλειμματικής Προσοχής.
Μια νέα μελέτη είναι η πρώτη στην οποία τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ενήλικες που αναρρώθηκαν από τη ΔΕΠΥ που υπέστησαν κατά την παιδική τους ηλικία, έχουν συγκριθεί προσεκτικά με τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ενήλικες που κατάφεραν να αποχωρήσουν από τη διαταραχή.
Σε αυτή τη μελέτη, μια εντυπωσιακή σειρά κρίσιμων διαφορών μεταξύ ασθενών και πρώην ασθενών ανακαλύφθηκε σε ένα δίκτυο επικοινωνίας εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν ο εγκέφαλος είναι πλήρως ξύπνιος αλλά στηρίζεται, χωρίς να επικεντρώνεται σε κάποια συγκεκριμένη εργασία. Αυτό που ανακαλύφθηκε στην έρευνα προσφέρει στοιχεία για μια βιολογική βάση για την ADHD ενηλίκων και αυτή η νέα και αποκαλυπτική πληροφορία θα μπορούσε να βοηθήσει στην επικύρωση των κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της νόσου, σύμφωνα με τους συντάκτες της νέας μελέτης.
Οι διαγνώσεις της ADHD σε ενήλικες έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνήθως συμπτώματα παρόμοια με εκείνα που προκαλούνται από τη διαταραχή κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας: Γενική αδυναμία να μείνετε επικεντρωμένα σε κάτι, το οποίο αντικατοπτρίζεται στη δυσκολία να ολοκληρωθούν σύνθετα καθήκοντα, να ακούγονται οδηγίες ή να θυμούνται λεπτομέρειες.
Οι ψυχιατρικές οδηγίες για να διαπιστωθεί εάν η ADHD ενός ατόμου είναι επίμονη ή θα εξαφανιστούν, βασίζονται σε πολλές κλινικές μελέτες και παρατηρήσεις. Η νέα μελέτη που διεξήγαγε η ομάδα John Gabrieli του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) στο Cambridge των Ηνωμένων Πολιτειών, υποδηλώνει ότι υπάρχει ένα πραγματικό βιολογικό όριο μεταξύ αυτών των δύο τύπων ασθενών.
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε 35 ενήλικες που είχαν διαγνωστεί με ADHD ως παιδιά. 13 από αυτούς εξακολουθούν να υποφέρουν από τη διαταραχή, ενώ οι άλλοι έχουν ήδη αναρρώσει.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές ειδικής λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) για να μελετήσουν τι κάνει ο εγκέφαλος όταν το άτομο δεν επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο έργο. Τα μοτίβα του εγκεφάλου αποκάλυψαν ποια μέρη του εγκεφάλου επικοινωνούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης ανενεργού εγρήγορσης.
Σε άτομα χωρίς ADHD, όταν ο νους δεν επικεντρώνεται σε κάτι, υπάρχει μια ξεχωριστή σύγχρονη δραστηριότητα σε μια σειρά περιοχών του εγκεφάλου που αποτελούν ένα δίκτυο γνωστό ως το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο. Σε προηγούμενες μελέτες διαπιστώθηκε ότι σε παιδιά και ενήλικες με ADHD, δύο κύρια κέντρα διασύνδεσης σε αυτό το δίκτυο (ο οπίσθιος φλοιός του κόλπου και ο μετωπικός προμετωπικός φλοιός) δεν συγχρονίζονται.
Η νέα μελέτη από την ομάδα του MIT έδειξε για πρώτη φορά ότι σε ενήλικες που διαγνώστηκαν με ADHD όταν ήταν παιδιά, αλλά τώρα δεν πάσχουν πλέον από τη διαταραχή, έχει αποκατασταθεί το φυσιολογικό πρότυπο συγχρονισμού. Ο εγκέφαλός του τώρα διαθέτει την ίδια εσωτερική λειτουργία που παρατηρείται σε εκείνη των ανθρώπων που δεν είχαν ποτέ ADHD. Ωστόσο, σε ένα άλλο μέτρο του εγκεφαλικού συγχρονισμού, οι ερευνητές βρήκαν πολύ περισσότερη ομοιότητα και στις δύο ομάδες ασθενών με ADHD.
Σε άτομα χωρίς ADHD, όταν ενεργοποιείται το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο, το δίκτυο TPN (για το ακρωνύμιο στο Task θετικό δίκτυο) παραμένει εκτός λειτουργίας. Όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να εκτελεί εργασίες που απαιτούν συγκέντρωση, το TPN αναλαμβάνει και απενεργοποιεί το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο. Εάν αυτή η σχέση αμοιβαιότητας υποβαθμιστεί, η ικανότητα του ατόμου να συγκεντρωθεί μειώνεται.
Τόσο η ομάδα ενηλίκων ασθενών με ADHD, όσο και εκείνων που έπασχαν μόνο από την παιδική ηλικία, έδειξαν πρότυπα ταυτόχρονης ενεργοποίησης και στα δύο δίκτυα του εγκεφάλου.
Ο Aaron Mattfeld και η Susan Whitfield-Gabrieli του Ινστιτούτου Μελέτης Εγκεφάλου του McGovern, στο πλαίσιο του MIT, έχουν επίσης ασχοληθεί με την έρευνα.
Πηγή:
Ετικέτες:
Σεξουαλικότητα Θρέψη Διαφορετικός
Μια νέα μελέτη είναι η πρώτη στην οποία τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ενήλικες που αναρρώθηκαν από τη ΔΕΠΥ που υπέστησαν κατά την παιδική τους ηλικία, έχουν συγκριθεί προσεκτικά με τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ενήλικες που κατάφεραν να αποχωρήσουν από τη διαταραχή.
Σε αυτή τη μελέτη, μια εντυπωσιακή σειρά κρίσιμων διαφορών μεταξύ ασθενών και πρώην ασθενών ανακαλύφθηκε σε ένα δίκτυο επικοινωνίας εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν ο εγκέφαλος είναι πλήρως ξύπνιος αλλά στηρίζεται, χωρίς να επικεντρώνεται σε κάποια συγκεκριμένη εργασία. Αυτό που ανακαλύφθηκε στην έρευνα προσφέρει στοιχεία για μια βιολογική βάση για την ADHD ενηλίκων και αυτή η νέα και αποκαλυπτική πληροφορία θα μπορούσε να βοηθήσει στην επικύρωση των κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της νόσου, σύμφωνα με τους συντάκτες της νέας μελέτης.
Οι διαγνώσεις της ADHD σε ενήλικες έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνήθως συμπτώματα παρόμοια με εκείνα που προκαλούνται από τη διαταραχή κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας: Γενική αδυναμία να μείνετε επικεντρωμένα σε κάτι, το οποίο αντικατοπτρίζεται στη δυσκολία να ολοκληρωθούν σύνθετα καθήκοντα, να ακούγονται οδηγίες ή να θυμούνται λεπτομέρειες.
Οι ψυχιατρικές οδηγίες για να διαπιστωθεί εάν η ADHD ενός ατόμου είναι επίμονη ή θα εξαφανιστούν, βασίζονται σε πολλές κλινικές μελέτες και παρατηρήσεις. Η νέα μελέτη που διεξήγαγε η ομάδα John Gabrieli του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) στο Cambridge των Ηνωμένων Πολιτειών, υποδηλώνει ότι υπάρχει ένα πραγματικό βιολογικό όριο μεταξύ αυτών των δύο τύπων ασθενών.
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε 35 ενήλικες που είχαν διαγνωστεί με ADHD ως παιδιά. 13 από αυτούς εξακολουθούν να υποφέρουν από τη διαταραχή, ενώ οι άλλοι έχουν ήδη αναρρώσει.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές ειδικής λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) για να μελετήσουν τι κάνει ο εγκέφαλος όταν το άτομο δεν επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο έργο. Τα μοτίβα του εγκεφάλου αποκάλυψαν ποια μέρη του εγκεφάλου επικοινωνούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης ανενεργού εγρήγορσης.
Σε άτομα χωρίς ADHD, όταν ο νους δεν επικεντρώνεται σε κάτι, υπάρχει μια ξεχωριστή σύγχρονη δραστηριότητα σε μια σειρά περιοχών του εγκεφάλου που αποτελούν ένα δίκτυο γνωστό ως το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο. Σε προηγούμενες μελέτες διαπιστώθηκε ότι σε παιδιά και ενήλικες με ADHD, δύο κύρια κέντρα διασύνδεσης σε αυτό το δίκτυο (ο οπίσθιος φλοιός του κόλπου και ο μετωπικός προμετωπικός φλοιός) δεν συγχρονίζονται.
Η νέα μελέτη από την ομάδα του MIT έδειξε για πρώτη φορά ότι σε ενήλικες που διαγνώστηκαν με ADHD όταν ήταν παιδιά, αλλά τώρα δεν πάσχουν πλέον από τη διαταραχή, έχει αποκατασταθεί το φυσιολογικό πρότυπο συγχρονισμού. Ο εγκέφαλός του τώρα διαθέτει την ίδια εσωτερική λειτουργία που παρατηρείται σε εκείνη των ανθρώπων που δεν είχαν ποτέ ADHD. Ωστόσο, σε ένα άλλο μέτρο του εγκεφαλικού συγχρονισμού, οι ερευνητές βρήκαν πολύ περισσότερη ομοιότητα και στις δύο ομάδες ασθενών με ADHD.
Σε άτομα χωρίς ADHD, όταν ενεργοποιείται το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο, το δίκτυο TPN (για το ακρωνύμιο στο Task θετικό δίκτυο) παραμένει εκτός λειτουργίας. Όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να εκτελεί εργασίες που απαιτούν συγκέντρωση, το TPN αναλαμβάνει και απενεργοποιεί το προεπιλεγμένο νευρωνικό δίκτυο. Εάν αυτή η σχέση αμοιβαιότητας υποβαθμιστεί, η ικανότητα του ατόμου να συγκεντρωθεί μειώνεται.
Τόσο η ομάδα ενηλίκων ασθενών με ADHD, όσο και εκείνων που έπασχαν μόνο από την παιδική ηλικία, έδειξαν πρότυπα ταυτόχρονης ενεργοποίησης και στα δύο δίκτυα του εγκεφάλου.
Ο Aaron Mattfeld και η Susan Whitfield-Gabrieli του Ινστιτούτου Μελέτης Εγκεφάλου του McGovern, στο πλαίσιο του MIT, έχουν επίσης ασχοληθεί με την έρευνα.
Πηγή:
