Ένα τσιπ που δημιουργήθηκε από Ισπανούς επιστήμονες ανιχνεύει τον ιό HIV την πρώτη εβδομάδα της μόλυνσης.
- Ένας μικροσκοπικός βιοαισθητήρας ανιχνεύει τον ιό τύπου 1 επτά ημέρες μετά τη μόλυνση και παραδίδει τα αποτελέσματα σε μόλις πέντε ώρες. Το τσιπ, που αναπτύχθηκε από μια ομάδα επιστημόνων από το Ανώτερο Συμβούλιο Επιστημονικής Έρευνας (CSIC), στην Ισπανία, θα μπορούσε να φτάσει στα νοσοκομεία τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια.
Ο βιοαισθητήρας έχει μήκος μισού χιλιοστού, αλλά είναι τόσο ισχυρός ώστε να μπορεί να ανιχνεύσει το αντιγόνο p24, μια πρωτεΐνη που υπάρχει στον ιό HIV, σε πολύ χαμηλότερες συγκεντρώσεις από άλλα συστήματα ανίχνευσης ρεύματος. Αυτά τα συστήματα μπορούν να ανιχνεύσουν μόνο τον ιό από την τρίτη ή την τέταρτη εβδομάδα μετά τη μόλυνση.
Ο βιοαισθητήρας αποτελείται από μικρομηχανικές δομές από νανοσωματίδια πυριτίου και χρυσού που αντιδρούν σε ρ24. Η διαδικασία περιλαμβάνει επώαση ανθρώπινου ορρού στον αισθητήρα για μία ώρα. Μετά από αυτό το διάστημα, εάν ο ορός περιέχει αντιγόνα p24 του HIV-1, αυτά παγιδεύονται μεταξύ σωματιδίων πυριτίου και χρυσού.
Το πυρίτιο δεν είναι ένα ακριβό υλικό, επομένως θα είναι δυνατή η κατασκευή βιοαισθητήρων μεγάλης κλίμακας και χαμηλού κόστους παγκοσμίως, ακόμα και στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Επί του παρόντος, ο αισθητήρας χρησιμοποιείται για την ανίχνευση ορισμένων τύπων καρκίνου, όπως ο καρκίνος του προστάτη, αλλά μπορεί να φθάσει σε εργαστήρια και νοσοκομεία σε διάφορες χώρες τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό PLOS ONE.
Φωτογραφία: © Pixabay.
Ετικέτες:
Φύλο Cut-And-Παιδιού Οικογένεια
- Ένας μικροσκοπικός βιοαισθητήρας ανιχνεύει τον ιό τύπου 1 επτά ημέρες μετά τη μόλυνση και παραδίδει τα αποτελέσματα σε μόλις πέντε ώρες. Το τσιπ, που αναπτύχθηκε από μια ομάδα επιστημόνων από το Ανώτερο Συμβούλιο Επιστημονικής Έρευνας (CSIC), στην Ισπανία, θα μπορούσε να φτάσει στα νοσοκομεία τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια.
Ο βιοαισθητήρας έχει μήκος μισού χιλιοστού, αλλά είναι τόσο ισχυρός ώστε να μπορεί να ανιχνεύσει το αντιγόνο p24, μια πρωτεΐνη που υπάρχει στον ιό HIV, σε πολύ χαμηλότερες συγκεντρώσεις από άλλα συστήματα ανίχνευσης ρεύματος. Αυτά τα συστήματα μπορούν να ανιχνεύσουν μόνο τον ιό από την τρίτη ή την τέταρτη εβδομάδα μετά τη μόλυνση.
Ο βιοαισθητήρας αποτελείται από μικρομηχανικές δομές από νανοσωματίδια πυριτίου και χρυσού που αντιδρούν σε ρ24. Η διαδικασία περιλαμβάνει επώαση ανθρώπινου ορρού στον αισθητήρα για μία ώρα. Μετά από αυτό το διάστημα, εάν ο ορός περιέχει αντιγόνα p24 του HIV-1, αυτά παγιδεύονται μεταξύ σωματιδίων πυριτίου και χρυσού.
Το πυρίτιο δεν είναι ένα ακριβό υλικό, επομένως θα είναι δυνατή η κατασκευή βιοαισθητήρων μεγάλης κλίμακας και χαμηλού κόστους παγκοσμίως, ακόμα και στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Επί του παρόντος, ο αισθητήρας χρησιμοποιείται για την ανίχνευση ορισμένων τύπων καρκίνου, όπως ο καρκίνος του προστάτη, αλλά μπορεί να φθάσει σε εργαστήρια και νοσοκομεία σε διάφορες χώρες τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό PLOS ONE.
Φωτογραφία: © Pixabay.
