Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014. Η μεταμόσχευση αιματοποιητικών προγόνων έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια ως μια καλή εναλλακτική λύση στην παραδοσιακή μεταμόσχευση μυελού των οστών. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει τη λήψη κυττάρων αίματος από έναν συμβατό δότη, ικανό να αποκαταστήσει τον μυελό των οστών ενός ασθενούς με λευχαιμία, με απλούστερο τρόπο και χωρίς την ανάγκη για αναισθησία. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «The Lancet» μετά από 10 χρόνια παρακολούθησης διευκρινίζει ορισμένες από τις αμφιβολίες που μπορεί να εξακολουθούν να υπάρχουν σχετικά με τη χρήση του.
Για να αποκτηθούν αιματοποιητικοί προγονικοί (βλαστοκύτταρα αίματος ικανά να επαναδημιουργήσουν τον μυελό) «αρκεί» να υποβληθεί ο δότης σε προηγούμενη θεραπεία για να πολλαπλασιαστεί η παρουσία αυτών των μονάδων στο αίμα τους και στη συνέχεια να εξαχθούν και να εμφυτευθούν σε έναν ασθενή με λευχαιμία ή άλλου τύπου αιματολογικούς όγκους.
Όπως εξηγεί ο δρ Javier López, ένας αιματολόγος στο νοσοκομείο Ramón y Cajal στη Μαδρίτη, αυτό το περιφερικό αίμα έχει πλεονέκτημα σε σχέση με αυτό του μυελού των οστών και "προσφέρει ταχύτερη ανάκαμψη", διότι χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να "αρπάξει". Επομένως, αυτή τη στιγμή αυτή η τεχνική συνήθως επιλέγεται για τη θεραπεία ασθενών με προχωρημένη λευχαιμία, για να εξασφαλίσει ότι θα ανακτήσουν το μυελό των οστών τους το συντομότερο δυνατό. Ενώ σε ασθενείς με λιγότερο προηγμένη ασθένεια, επιλέγεται ο μυελός των οστών, ο οποίος χρειάζεται μερικές ακόμη ημέρες για να εργαστεί σε αντάλλαγμα για να προσφέρει ένα καλύτερο προφίλ ασφάλειας.
Για την αποσαφήνιση των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ μιας και της άλλης μακροπρόθεσμης μεθόδου, η Ευρωπαϊκή Ομάδα Μεταμοσχεύσεων Αίματος και Μυελού (με επικεφαλής τη Γερμανία από τον Dr. Birte Freidrichs) συνέκρινε την εξέλιξη 329 ασθενών με διαφορετικούς τύπους λευχαιμίας που έλαβαν θεραπεία με και των δύο μεταμοσχεύσεων σε όλη την Ευρώπη μεταξύ του 1995 και του 1999.
Μετά από 10 χρόνια παρακολούθησης (οι πιο εκτεταμένες μέχρι σήμερα), οι ερευνητές παρατήρησαν ότι δεν υπήρχαν διαφορές στην πρόγνωση της επιβίωσης με μυελό των οστών ή περιφερικό αίμα (δωρεά και στις δύο περιπτώσεις από συμβατά αδέλφια). Στην πραγματικότητα, προσθέτουν, παρόλο που οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με την τελευταία τεχνική υπέστησαν περισσότερες επιπλοκές απόρριψης (η αποκαλούμενη ασθένεια μοσχεύματος έναντι ξενιστή), το πρόβλημα αυτό δεν μεταφράστηκε σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων.
Σε ασθενείς με οξεία λευχαιμία παρατηρήθηκε μια κάπως καλύτερη τάση επιβίωσης (αν και όχι στατιστικά σημαντική) με μεταμόσχευση μυελού των οστών παρά με περιφερικό αίμα. Μόνο στη χρόνια μυελοειδή λευχαιμία τα αποτελέσματα ήταν πιο θετικά με το περιφερικό αίμα. "Τα συμπεράσματα αυτά υποδηλώνουν ότι υπάρχει ένα υποσύνολο ασθενών που μπορεί ακόμα να ωφεληθεί από μεταμόσχευση μυελού των οστών."
"Μετά από μια δεκαετία παρακολούθησης, η υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης ασθένειας μοσχεύματος έναντι ξενιστή δεν μεταφράστηκε σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων, ούτε επηρέασε τη γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών ούτε την κοινωνική ένταξη τους", καταλήγουν αυτοί οι ευρωπαίοι αιματολόγοι. . Κατά την άποψή του, τα αποτελέσματά του δεν επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι είναι καιρός να επιστρέψουμε σε μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών για ορισμένες ενδείξεις, αλλά αυτή η τεχνική δεν μπορεί να σταθμευθεί πλήρως αυτή τη στιγμή.
Πηγή:
Ετικέτες:
Φάρμακα Γλωσσάριο Θρέψη
Για να αποκτηθούν αιματοποιητικοί προγονικοί (βλαστοκύτταρα αίματος ικανά να επαναδημιουργήσουν τον μυελό) «αρκεί» να υποβληθεί ο δότης σε προηγούμενη θεραπεία για να πολλαπλασιαστεί η παρουσία αυτών των μονάδων στο αίμα τους και στη συνέχεια να εξαχθούν και να εμφυτευθούν σε έναν ασθενή με λευχαιμία ή άλλου τύπου αιματολογικούς όγκους.
Όπως εξηγεί ο δρ Javier López, ένας αιματολόγος στο νοσοκομείο Ramón y Cajal στη Μαδρίτη, αυτό το περιφερικό αίμα έχει πλεονέκτημα σε σχέση με αυτό του μυελού των οστών και "προσφέρει ταχύτερη ανάκαμψη", διότι χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να "αρπάξει". Επομένως, αυτή τη στιγμή αυτή η τεχνική συνήθως επιλέγεται για τη θεραπεία ασθενών με προχωρημένη λευχαιμία, για να εξασφαλίσει ότι θα ανακτήσουν το μυελό των οστών τους το συντομότερο δυνατό. Ενώ σε ασθενείς με λιγότερο προηγμένη ασθένεια, επιλέγεται ο μυελός των οστών, ο οποίος χρειάζεται μερικές ακόμη ημέρες για να εργαστεί σε αντάλλαγμα για να προσφέρει ένα καλύτερο προφίλ ασφάλειας.
Για την αποσαφήνιση των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ μιας και της άλλης μακροπρόθεσμης μεθόδου, η Ευρωπαϊκή Ομάδα Μεταμοσχεύσεων Αίματος και Μυελού (με επικεφαλής τη Γερμανία από τον Dr. Birte Freidrichs) συνέκρινε την εξέλιξη 329 ασθενών με διαφορετικούς τύπους λευχαιμίας που έλαβαν θεραπεία με και των δύο μεταμοσχεύσεων σε όλη την Ευρώπη μεταξύ του 1995 και του 1999.
Μετά από 10 χρόνια παρακολούθησης (οι πιο εκτεταμένες μέχρι σήμερα), οι ερευνητές παρατήρησαν ότι δεν υπήρχαν διαφορές στην πρόγνωση της επιβίωσης με μυελό των οστών ή περιφερικό αίμα (δωρεά και στις δύο περιπτώσεις από συμβατά αδέλφια). Στην πραγματικότητα, προσθέτουν, παρόλο που οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με την τελευταία τεχνική υπέστησαν περισσότερες επιπλοκές απόρριψης (η αποκαλούμενη ασθένεια μοσχεύματος έναντι ξενιστή), το πρόβλημα αυτό δεν μεταφράστηκε σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων.
Σε ασθενείς με οξεία λευχαιμία παρατηρήθηκε μια κάπως καλύτερη τάση επιβίωσης (αν και όχι στατιστικά σημαντική) με μεταμόσχευση μυελού των οστών παρά με περιφερικό αίμα. Μόνο στη χρόνια μυελοειδή λευχαιμία τα αποτελέσματα ήταν πιο θετικά με το περιφερικό αίμα. "Τα συμπεράσματα αυτά υποδηλώνουν ότι υπάρχει ένα υποσύνολο ασθενών που μπορεί ακόμα να ωφεληθεί από μεταμόσχευση μυελού των οστών."
"Μετά από μια δεκαετία παρακολούθησης, η υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης ασθένειας μοσχεύματος έναντι ξενιστή δεν μεταφράστηκε σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων, ούτε επηρέασε τη γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών ούτε την κοινωνική ένταξη τους", καταλήγουν αυτοί οι ευρωπαίοι αιματολόγοι. . Κατά την άποψή του, τα αποτελέσματά του δεν επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι είναι καιρός να επιστρέψουμε σε μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών για ορισμένες ενδείξεις, αλλά αυτή η τεχνική δεν μπορεί να σταθμευθεί πλήρως αυτή τη στιγμή.
Πηγή:
piren-w-powietrzu---wpyw-na-organizm-czowieka.jpg)
