Οξεία κατακράτηση ούρων - Συμπτώματα

Ορισμός

Όταν μιλάμε για κατακράτηση ούρων, διακρίνουμε δύο πολύ διαφορετικές παθολογίες ανάλογα με το αν πρόκειται για έγκαιρη κατακράτηση ούρων ή για χρόνια κράτηση. Η οξεία κατακράτηση ούρων (RAO) εκδηλώνεται από την ανικανότητα του ατόμου να ουρήσει ακόμη και αν η κύστη είναι γεμάτη. Η οξεία κατακράτηση ούρων διαφέρει από την ανουρία, η οποία είναι η απουσία ούρων που εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη, συχνά νεφρικής προέλευσης. Τα διατηρημένα ούρα βάζουν την ένταση της ουροφόρου οδού και ευθύνονται για τον πόνο. Ο RAO μπορεί να προκληθεί από μια μηχανική προέλευση, όπως ένα εμπόδιο στην ουροφόρο οδό, να έχει την προέλευσή του στη χρήση ορισμένων φαρμάκων ή να προκαλείται από μια νευρολογική διαταραχή. Επιπλέον, υπάρχει χρόνια κατακράτηση ούρων (RCU), η οποία παρουσιάζεται ως ατελής εκκένωση της ουροδόχου κύστης και η οποία ρέει με υπολειμματικά ούρα που ονομάζεται υπολειπόμενος όγκος μετά την εκκένωση.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της οξείας κατακράτησης ούρων είναι:

• σημαντικός πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα.
• αύξηση του όγκου της ουροδόχου κύστης, η οποία αναγνωρίζεται από την ψηλάφηση μίας μάζας πάνω από την κοιλότητα, η οποία δεν είναι κινητή.
• μια γενική κατάσταση διέγερσης και άγχους συχνά συμβαίνει λόγω της έντασης του πόνου και της ανικανότητας ούρησης.
• έλλειψη ούρων για αρκετές ώρες.

Διάγνωση

Η διάγνωση της οξείας κατακράτησης ούρων γίνεται με φυσική εξέταση, κατά την οποία ο γιατρός ανιχνεύει μια μάζα που βρίσκεται πάνω από την κόρη. Μια ορθική αφή ολοκληρώνει την εξέταση. Αφού γίνει η κλινική διάγνωση, θα πρέπει να αναζητηθεί η προέλευση της RAU. Η προτεραιότητα παραμένει να ανακουφίσει τον ασθενή. Σε περίπτωση αμφιβολίας, μπορεί να γίνει υπερηχογράφημα της ουροδόχου κύστης που επιβεβαιώνει τη διάγνωση. Οι μελέτες θα ολοκληρωθούν μετά από ούρηση μέσω δοκιμασίας ούρων, καλλιέργειας ούρων, εξέταση αίματος με ανάλυση της νεφρικής λειτουργίας με προσδιορισμό της κρεατινίνης και υπολογισμό του ρυθμού σπειραματικής διήθησης. Στους άνδρες, θα πρέπει επίσης να προσδιορίζεται το ποσοστό του ειδικού αντιγόνου του προστάτη.

Θεραπεία

Η οξεία κατακράτηση ούρων πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως με την εκκένωση ούρων από την ουροδόχο κύστη. Χρησιμοποιούνται δύο τεχνικές. Συνήθως, στις γυναίκες η εισαγωγή ενός καθετήρα στην ουρήθρα επιτρέπει την εκκένωση. Μια μέθοδος, ωστόσο, αδύνατη σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε περιπτώσεις ουρηθρικής νόσου ή σε άνδρες στους οποίους υπάρχει υπόνοια για προστατίτιδα. Η δεύτερη τεχνική που χρησιμοποιείται κατά προτίμηση στους άνδρες είναι ο υπερηβυμικός καθετηριασμός όπου εισάγεται μία βελόνα μέσω της κοιλιάς στην ουροδόχο κύστη. Αυτή η τεχνική έχει επίσης τις αντενδείξεις της όπως η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων ή η εμφάνιση αιματουρίας (παρουσία αίματος στα ούρα).